Kawalerowie Maltańscy byli religijnym zakonem rzymskokatolickim i wojskowym na mocy własnego statutu papieskiego, który został ustanowiony w XI wieku. Grupa została założona przez amalfijskich kupców w Jerozolimie jako zakon, który prowadził szpital dla chrześcijańskich pielgrzymów w Ziemi Świętej. Główną misją rycerzy było zapewnienie opieki chorym, biednym lub rannym pielgrzymom powracającym z Ziemi Świętej.
W 1530 r., po długich przenosinach z miejsca na miejsce w Europie, papież Klemens VII zawarł umowę z Karolem V z Hiszpanii - władcą Malty jako król Sycylii, aby zapewnić rycerzom stały dom na Malcie, Gozo i w północnoafrykańskim porcie Trypolis.
Interesujące fakty
Osmanowie nie byli zadowoleni z faktu, że rycerze ponownie osiedlili się i rozwinęli na Malcie i w Trypolisie, po tym jak pozwolili im uciec z ich poprzedniej twierdzy na Rodos. Siły osmańskie zaatakowały Birgu i Fort St. Angelo, ale wkrótce zdały sobie sprawę, że jest on zbyt dobrze ufortyfikowany, by można go było łatwo zdobyć.
Zamiast tego postanowili zająć Mdinę, ale miasto również było uzbrojone i nie zdecydowano się na atak.
W międzyczasie ich flota zakotwiczona w porcie Marsamxett została zaatakowana przez siły odsieczy. Ponownie zmieniając plany, Osmanowie zaatakowali Gozo i jego Cytadelę. Choć również silnie ufortyfikowana, przejęli kontrolę nad wyspą.
Wiedząc, że Osmanowie nie będą długo czekać na ponowną próbę zdobycia Malty, Rycerze postanowili ufortyfikować Fort St. Angelo i zbudowali Fort St. Michael i Fort St. Elmo po drugiej stronie portu.
Do 1565 r. rycerze wciąż mieli nadzieję, że pewnego dnia odzyskają Rodos, ale Wielkie Oblężenie sprawiło, że zdecydowali się pozostać na Malcie i zbudować tam twierdzę. Uznali, że lokalizacja ta może mieć strategiczne znaczenie.
Zbudowali różne struktury w ramach dużych projektów, w szczególności:
W XVIII wieku Rycerzom udało się uzyskać suwerenne panowanie nad Maltą, odcinając się od Królestwa Sycylii.
Suwerenne rządy trwały tylko kilka dekad, wraz ze wzrostem potęgi Napoleona i rosnącą niechęcią do rycerzy wśród Maltańczyków.
Napoleonowi udało się przejąć Maltę w 1798 r., przy niewielkim oporze ze strony Rycerzy, chociaż sami Francuzi zostali wyparci przez maltańskich rewolucjonistów, którzy otrzymali wsparcie od Wielkiej Brytanii. Chociaż Rycerze próbowali odzyskać kontrolę, Malta oficjalnie stała się kolonią Imperium Brytyjskiego w 1813 roku.
Polski 
English (UK) 
Italiano 
Français 
Български 
Русский 
Español 
Deutsch 
Română